play_arrow

keyboard_arrow_right

Listeners:

Top listeners:

skip_previous skip_next
00:00 00:00
chevron_left
volume_up
  • play_arrow

    Sin Radio Listen, don't just hear!

ΜΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΟΥ ΘΕΑΤΗ

Είδαμε την παράσταση ‘Cats’ στο Θέατρον του Κέντρου Πολιτισμού Ελληνικός Κόσμος

today14 Μαΐου, 2018

Φόντο
share close

Όταν ο σημαντικός λογοτέχνης και ποιητής Thomas Stearns Eliot γράφει ποίηση για τις γάτες και, στη συνέχεια, ο αξεπέραστος δημιουργός μιούζικαλ Andrew Lloyd Webber αποφασίζει αυτά τα ποιήματα να τα ντύσει με μουσική και χορό, ε, τότε γεννιέται το «Cats»**.

Οκ, καταντώ κουραστική, αλλά λατρεύω τα μιούζικαλ! Όμως αυτό άλλοτε είναι καλό και άλλοτε κακό… Καλό γιατί είμαι εκ των προτέρων θετικά προδιατεθειμένη και κακό γιατί στην περίπτωση που το έχω δει κάπου στο εξωτερικό, αρχίζω τις συγκρίσεις…

Το «Cats» ήταν το πρώτο μιούζικαλ που είδα στη Νέα Υόρκη, το 1991, και το θυμάμαι με κάθε λεπτομέρεια. Έτσι αδημονούσα να δω και το δικό μας (επιτέλους) «Cats»! Ήταν όπως «έπρεπε»; Θα περνούσα πάλι 2 ώρες και κάτι απόλυτα ευτυχής; Και η ελληνική απόδοση στίχων; Και η μουσική; Και θα χόρευαν ή θα κινούνταν όπως οι γάτες του Broadway ή θα απογοητευόμουν; Από την άλλη, όμως, για να δοθεί η άδεια ν’ ανέβει τέτοιου επιπέδου μιούζικαλ δεν είναι κάτι απλό… Έτσι, με καρδιά ανοικτή, φόρεσα τα γυαλάκια μου και περίμενα να μου νιαουρίσουν 26 γάτες!

Και νιαούρισαν υπέροχα μέσα στη μουσική του Lloyd Webber. Μελωδικά, με πάθος και πολλές κορώνες, με οπερέτες, με ροκιές, αλλά και με ποπ και τζαζ διάθεση! Και αντοχές απίστευτες, μιας και δεν σταμάτησαν λεπτό να χορεύουν, συντονισμένες, καλοκουρδισμένες και με κίνηση πραγματικών γατών. Ο Μαλισσόβας κερδίζει ακόμη μια φορά το στοίχημα με το μιούζικαλ (του πάει πολύ, να το ξανακάνει παρακαλώ), ενώ τα γατόπαιδα είναι όλα υπέροχα! Α, φυσικά και η ζωντανή 12μελής ορχήστρα, υπό την μπαγκέτα του Αλέξιου Πρίφτη, ήταν εξαιρετική και δεν μ’ ενόχλησε διόλου που ήταν μπροστά από την σκηνή και όχι κάπου πίσω κρυμμένη. Αντίθετα, κάποια γατιά ασχολήθηκαν αρκετά με τους μουσικούς, πειράζοντας τους, και αυτό έδινε ακόμη μια νότα ζωντάνιας. Οι δε χορογράφοι Θοδωρής Πανάς, Λίζα Μπάσοβα, Κωνσταντίνος Μακρυπίδης, Στεφανία Σωτηροπούλου, όπως και η κινησιολόγος Άλκηστις Πολυχρόνη, παίρνουν άριστα. Ε ναι, σε μια τέτοια παράσταση βοηθούν και τα γατοκοστούμια του Διονύση Κολποδίνου, το γατομακιγιάζ του Γιάννη Μαρκετάκη και τα γατομαλλιά του Τρύφωνα Σαμαρά. Το σκηνικό του Κωνσταντίνου Ζαμάνη έχει καρφωμένο στον έναστρο ουρανό, πάνω από τη γατοαυλή, ένα τεράστιο ολόγιομο φεγγάρι, ενώ ο ξηρός πάγος και οι φωτισμοί του Περικλή Μαθιέλη, τονίζουν την κάθε στιγμή της παράστασης.

pjimage2 min

Όμως, τίποτα από τα παραπάνω δεν θα γινόταν εάν η πρώτη ύλη, τα παιδιά-γάτες δεν απέδιδαν με τον τρόπο που απέδωσαν. Εξαιρετικά! Παθιασμένα, ακούραστα, με πολύ καλές φωνές και ιδιαίτερες χορευτικές ικανότητες. Πόσο δύσκολο είδος πραγματικά το μιούζικαλ; Πόσες ώρες απαιτούνται ώστε να υπάρχει αυτό το άρτιο αποτέλεσμα; Πολλές στα σίγουρα… Γι’ αυτό λοιπόν Μπράβο! Σε όλους! Άρεσαν πολύ! Και φάνηκε στο χειροκρότημα!

Ιδιαίτερη μνεία οφείλω να κάνω για τη σοπράνο Σόνια Θεοδωρίδου, στον ρόλο της Grizabella, και για τον Κώστα Αρζόγλου, στον ρόλο του Gus. Και να μη ξεχάσω τη Μαίρη Συνατσάκη, η οποία κλέβει την παράσταση, όταν… χορεύει στον στύλο!

Η φαντασίωση των αιλουροειδών διασπά πολλές φορές τους κριτικούς… αλλά κερδίζει τους θεατές όλων των ηλικιών. Εμείς όμως έχουμε να μάθουμε πολλά από τις γάτες… Γιατί οι γάτες μπορούν, επειδή τολμούν!

Έλενα Χατζοπούλου, Μάιος 2018

Περισσότερα εδώ.

**για πρώτη φορά ανέβηκε στο West End του Λονδίνου το 1981 και οι παραστάσεις διήρκεσαν για 21 χρόνια. Το 1982 ανεβαίνει στο Broadway της Νέας Υόρκης όπου παίζεται για 18 χρόνια. Το «Cats» έχει ανέβει στο θέατρο εκατοντάδες φορές σε όλο τον κόσμο, έχει μεταφραστεί σε 20 γλώσσες και το έχουν παρακολουθήσει περισσότερα από 70 εκατομμύρια θεατές. Το περίφημο τραγούδι «Memories», σήμα κατατεθέν της παράστασης, έχει επίσημα διασκευαστεί και ηχογραφηθεί από τουλάχιστον 150 τραγουδιστές.

Το μιούζικαλ αναφέρεται στην φυλή των γάτων Jellicles, που κάθε χρόνο συγκεντρώνονται για το Jellicle Choice. Είναι μια γιορτή στην οποία μόλις χαράξει η αυγή, ανακοινώνεται από τον Δευτερονόμο που έχει ζήσει πολλές ζωές, το όνομα της γάτας που θα ανέβει στο Heaviside Layer και θα ξαναγεννηθεί σε μια νέα ζωή. Και μέχρι να χαράξει ας παρακολουθήσουμε ενδιαφέρουσες ιστορίες που μας δηγιούνται οι γάτες της φυλής. Ιστορίες που μας διηγείται η κόκκινη βασίλισσα Bombalurina, μαζί με την Demeter και την Jellylorum, ο Bustopher Jones και ο εραστής του Growltiger, Griddlebone. Στην παρέα θα έρθει και ο μάγος Mistoffelees, ο Δευτερονόμος, η γάτα των τρένων Skimbleshanks, ο διαβόητος εγκληματίας Macavity, τα δίδυμα γατάκια διαρρήκτες Mungo Jerrie και Rumple Teazer και το μικρό γατάκι Victoria. Εκεί είναι και η φανταχτερή γάτα Rum Tum Tugger, αλλά και ο σοβαρός Munkustrap, καθώς και η μεγάλη Gumbie. Στην αυλή θα εμφανιστεί και η Grizabella, μια ηλικιωμένη γάτα, πρώην λαμπερή και γοητευτική, η οποία θέλει η φυλή να την αποδεχτεί έτσι όπως είναι σήμερα. Έρχεται και ο ηλικιωμένος γάτος Gus, πρώην διάσημος ηθοποιός, ο οποίος πάσχει από πάρκινσον και θυμάται την εποχή που έπαιξε τον περίφημο ρόλο του «Μεγάλου Τίγρη». Η αυγή σιγά-σιγά πλησιάζει και η Grizabella επιστρέφει στην αυλή, προσπαθεί να χορέψει, αλλά η ηλικία της και η κακή της υγεία την εμποδίζουν να το κάνει. Εις μνήμην της ξεθωριασμένης της ομορφιάς και των χρόνων που πέρασαν, τραγουδάει το «Memories», όσο ο Δευτερονόμος την παρακολουθεί και εκδηλώνει την επιθυμία της να είναι αυτή που θα αναχωρήσει για το Heaviside Layer, ώστε να ξαναγεννηθεί σε μια νέα ζωή Jellicle.

Written by: Sin Radio

Σχόλια σε άρθρα (0)

Αφήστε ένα σχόλιο

Το email σας δεν θα δημοσιευθεί. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Sin Radio
0%