Είδαμε την παράσταση ‘Ο Πύργος’ στο Σύγχρονο Θέατρο
Το πλέον αλληγορικό έργο του μοντερνιστή γερμανόφωνου λογοτέχνη, Franz Kafka, επίκαιρο όσο ποτέ. Μια παραβολή που δείχνει έναν ακατανόητο βίαιο κόσμο, που όμως, επί της ουσίας, δεν επιδιώκεται καμιά αλλαγή του… Η γραφειοκρατία στη δημόσια διοίκηση… Ένα τέρας, μια Λερναία Ύδρα, μια πολιτική επιλογή. Η δημόσια διοίκηση που αποτελεί μια παράλογη φάρσα… όπως και η ζωή των πολιτών που την αποδέχονται… Όμως αυτός ο παραλογισμός αποτελεί, πια, μέρος των κυττάρων τους… Η δημόσια διοίκηση είναι απρόσωπη, όμως οι υπάλληλοί της τηρούν διαδικασίες και εκτελούν κανόνες, χωρίς να τους νοιάζει αν παράγεται κάποια κοινωνική ωφέλεια, μιας και το θεωρούν φυσικό και δεν ενοχλούνται. Είναι αδύνατο να κατανοήσεις πώς δημιουργήθηκε αυτή η δομή και αν έχει κάποιο σκοπό, άγνωστο στους αμύητους. Ποιος τελικά παρήγαγε αυτού του τύπου τη διοίκηση; Η αλλοτριωμένη κοινωνία ή το αντίστροφο;
Ο «Πύργος» αποτελεί μια ρεαλιστική μελέτη των σχέσεων μεταξύ της κοινωνίας και του ατόμου. Είναι μια φανταστική ιστορία, με παράλογα γεγονότα, με τον φόβο και την ανησυχία του ατόμου να αυξάνεται και την επιθυμία του να ξεπεράσει τα όριά του, να γίνει αποδεκτός και να αποκτήσει την «ελευθερία» του, όσο πλασματική κι αν είναι…
∞
Όταν ο Κ. φτάνει στο χωριό (σε κάποιο χωριό), το οποίο βρίσκεται κάτω από την κυριαρχία του Πύργου, απομονώνεται, αποξενώνεται, κυριεύεται από άγχος, νιώθει όμως την έντονη επιθυμία να τον αποδεχτούν με οποιοδήποτε κόστος. Ένας χωρομέτρης, ένας λάθος διορισμός, μια επιθυμία για βόλεμα σε οποιαδήποτε θέση. Αρκεί να επιτευχθεί το βόλεμα. Γκροτέσκο στοιχεία, σκοτεινή καφκική ατμόσφαιρα, πικρές αλήθειες, αυτοματοποιημένοι μηχανισμοί και αδιέξοδα σε μια ψεύτικη μάχη…
Το έργο του Kafka γεννά πολλαπλά ερωτήματα και ο θεατής δεν μπορεί να καταλήξει κάπου συγκεκριμένα. Αντίθετα, αναστοχάζεται τα δεδομένα, με διαφορετικούς ίσως τρόπους τη φορά, μιας και ο συγγραφέας δεν δίνει απαντήσεις στα ερωτήματα που θέτει…
Οι ερμηνευτικές προσεγγίσεις, πολλές και αντικρουόμενες, όπως και οι χαρακτήρες που ενσαρκώνουν. Οι Νίκος Γιαλελής, Δημήτρης Μηλιώτης, Ιάκωβος Μηνδρινός, Σεμίνα Πανηγυροπούλου, Ναταλία Στυλιανού, Λυγερή Ταμπακοπούλου και Άρης Τρουπάκης, ερμηνεύουν (σε κάποιες περιπτώσεις) περισσότερους από έναν ρόλους, χωρίς ποτέ αυτοί να συγχέονται μεταξύ τους. Το σκηνικό του Κωνσταντίνου Ζαμάνη ευρηματικό, τα κοστούμια της Έλλης Παπαδάκη, η μουσική σύνθεση των Κώστα Λώλου – Κώστα Στεργίου και οι φωτισμοί της Μελίνας Μάσχα, συνθέτουν μια διαφορετική θεατρική εμπειρία.
Μέχρι τις 16 Ιουνίου 2019, στο Σύγχρονο Θέατρο, ο «Πύργος» του Kafka. Ένα έργο που δεν πρόλαβε μεν να το ολοκληρώσει, αλλά παρ’ όλα αυτά πρόλαβε να περιγράψει πολλά…
Περισσότερα εδώ.
Έλενα Χατζοπούλου, Μάιος 2019
